Spanje we komen eraan!

Blog deel 3

Lieve mensen,
Hartelijk dank voor jullie reacties! Leuk om te lezen, dat jullie zo met ons meeleven.Onze fietstocht verloopt zeer voorspoedig. Een dag erg veel regen gehad. Als verzopen katjes kwamen wij in St. Emilion,het hart van de Bordeaustreek aan.Gisteren een eeuwenoude stenen zuil gepasseerd met 1.000 km tot St. Jacques de Compostelle, zoals ze Santiago hier in Frankrijk noemen. Con amore! Jacques en Ineke


Dag 18, maandag 22 augustus, Tours – Châtellerault (82 km)
Vóór de wind
De dag begint met een bezoek aan het hoofdpostkantoor in Tours. We hebben daar drie zaken te regelen: 1. er zijn van Marlies van der Steeg * visitekaartjes aangekomen die we willen uitdelen, 2. M’n bril die ik in de Jeugdherberg van St. Quentin heb latten liggen is nagestuurd en 3. We hebben een pakket met overbodige spullen terug te sturen naar Nederland.
M’n bril is nergens te vinden en bezorgt de postbeambte aardig wat extra werk. Uiteindelijk komt de envelop gelukkig toch boven water.

Pas om 10:00 uur pakken we onze route weer op.
Ondanks het oponthoud op het postkantoor gaat het ons vandaag helemaal voor de wind. Met een fiks briesje in de rug (!! :)) halen we, op het voornamelijk vlakke land - of dalen we licht (?) - wel 25 tot 33 km/uur. Dat schiet lekker op! Het wordt 30 graden, maar met aardig wat wolkjes aan de lucht en de wind die we zelf met die snelheid maken, is het goed te doen.

*Marlies van der Steeg is auteur van ‘De Wondere Weg’, een dagboek over haar wandeltocht naar Santiago de Compostela.
De opbrengst van het boek, dat € 12,50 kost, komt ten goede aan de Stichting Doe een Wens
(zie: www.opwegvooreenwens.nl)

Overnachting in Lemon Hotel (formule 1 hotel)
21, Rue Nungesser et Coli, Chatellerault Nord – ZI Nord, (€ 15,- p.p., incl. ontbijt)

Dag 19, dinsdag 23 augustus Châtellerault - Poitiers (50 km)
Kerken, kerken en nog eens kerken
De hele warme dagen zijn alweer voorbij. Vandaag is het zo’n 25 graden met bewolking.
Het is nog even aanpoten om de hooggelegen stad Poitiers te bereiken, maar dan is er ook werkelijk veel te zien! Er is een prachtige kathedraal, er zijn uitzonderlijk veel kerken en middeleeuwse straten. Om deze stad te bekijken willen we wat extra tijd uittrekken. Daarom houden we het vandaag bij deze 50 kilometertjes.

Via de VVV boeken we een overnachting in een voormalig klooster. We worden allerhartelijkst ontvangen door een vrouw die volgens ons heel goed non (geweest) zou kunnen zijn. Langs de brede, houten trappen begeleidt ze ons naar een van de lange gangen. “Wandelaars hebben vaak een voorkeur voor de lift”, lacht ze. “Zó gebroken zijn ze van het lopen”. (De lift had mij eerlijk gezegd ook nog niet zo gek geleken. Bij elke stap voel ik m’n dijen en kuiten).

De kamer is sober, zoals het in een klooster hoort. Er is wel een wastafel op de kamer. Toiletten en douches zijn aan het einde van de gang. Wij zijn dik tevreden. En wat is het leuk om die oude, witte luiken van die enorm grote ramen open te mogen doen. Ik probeer me voor te stellen hoe het was om als non hier te wonen.

In de grote eetzaal wacht ons een eenvoudig, maar smakelijk en gezond diner. Een groepje twintigers, waarschijnlijk van een opleiding, zit aan een andere tafel.

’s Avonds doen we een kerkenrondje, de kerken zijn allemaal open. De architectuur en het interieur boeien ons telkens weer. Alhoewel ik helemaal niet kerkelijk ben, en Jacques maar een beetje, vinden we onze katholieke opvoeding ‘mooi meegenomen’.

Maison Diocesaine, 1 rue du Jardinet, Poitiers (€ 18,- p.p. incl. ontbijt, diner € 8,- p.p.)

Dag 20, woensdag 24 augustus, Poitiers – Nanteuil-en-Vallée (90 km)
Een dag met een gouden randje
Aan de straten is te zien dat het vannacht flink geregend heeft. Daar hebben we niets van gemerkt en nu is het droog :).

Het is vandaag onze 32e trouwdag. Daar willen we een feestelijk tintje aan geven, alleen weten we nog niet hoe. Jacques’ broer Cees is de eerste die ons ’s morgens via een sms-je feliciteert. Dan volgen ook sms-jes van zoon Bart en dochter Maaike. Leuk dat ook de kinderen onze trouwdag weten :)!

Het is 24 graden, half bewolkt en er staat weinig wind. Het is meer klimmen dan dalen vandaag en lang niet elke klim staat nog apart op de routekaart vermeld. Misschien worden we geacht deze ‘heuveltjes’ inmiddels moeiteloos te tackelen. En ja, ik moet zeggen dat ik me gisteren in de steile straten van Poitiers, zonder bagage weliswaar, net een berggeitje voelde. Acht uur per dag trainen, zal z’n effect wel hebben. ‘Use it or lose it’ zegt Jacques, doelend op de spieren. En zo is het maar net.

Onze feestelijke picknick bestaat uit stokbrood, geitenkaas en zelf geplukte druiven. De sleutel van onze volgende overnachtingsplaats kunnen we tot half zes bij het gemeentehuis ophalen (speciaal voor pelgrims). Om dat te halen moeten we nog best hard werken op onze trouwdag. Het is niet echt een gemakkelijke tocht. Wanneer we, gelijk twee straaljagers, de steile afdaling naar ons einddoel maken, ontvouwt zich onder onze ogen het lieflijke panorama over het dorpje Nanteuil-en-Vallée, met een middeleeuws kerkje van gele steen en dito huizen met die antieke, verweerde rode dakpannetjes. Van bovenaf is het al een lust voor het oog, maar als we verder het dorp inrijden nog meer. Dan worden we verwelkomd door één romantische bloemenzee, die de eeuwenoude gebouwen een extra dimensie geven. Nanteuil-en-Vallée is een zogenaamde ‘village fleuri’.

Tien voor half zes parkeren we onze fietsen bij de ‘Marie’, het gemeentehuis. Net op tijd dus voor de sleutel. De gemeentesecretaris legt ons bij navraag uit wat “ville fleuri” inhoudt: het is een onderscheiding, een classificatie. Deze gemeente heeft een classificatie van drie bloemen; vier is het maximum. (Ik kan me haast niet voorstellen dat het nog mooier kan dan hier). Leuk om te weten. Voortaan gaan we goed opletten bij de borden ‘ville fleuri’.

Met de sleutel in de hand zoeken we ons onderkomen. Er staan geen huisnummers. En het kan toch niet op dat romantische binnenplaatsje achter dat leuke fonteintje tegenover de kerk zijn? We worden al snel opgemerkt door een kokette, vrolijke dame. Ze weet de weg hier ook niet – ze woont tien kilometer verder - maar wil ons graag behulpzaam zijn. Ze durft zomaar het binnenplaatsje te betreden dat naast het restaurant ligt en op een glazen deur te kloppen. “Er is niemand hoor. Sleutel proberen?” zegt ze. Hij past en madame lacht van oor tot oor. “Fijn he?” kirt ze blij. En ze toont geen greintje nieuwsgierigheid daarna, werpt geen steelse blik naar binnen. Met een “au revoir” en “bon courage” trekt ze zich onmiddellijk terug. Wat een charmante vrouw! Jacques maakt natuurlijk nog wel even een praatje. Die komt daardoor altijd meer van de mensen te weten dan ik. De echtgenoot van madame is vorig jaar óók naar “St. Jacques de Compostelle” gefietst!

En zo betrekken we onze ‘huwelijkssuite’, een gîte met alles erop en eraan: woonkamer, keuken, badkamer met ligbad, vaatwasser, wasmachine en twee slaapkamers. Op het plaatsje een zee van bloemen plus dat leuke, verweerde fonteintje. En dat alles pal tegenover het prachtige kerkje! Het is haast te mooi om waar te zijn.

Na een douche trekken we onze mooiste kleren aan en strijken we neer op het terras van het naastgelegen restaurantje. We genieten van ons 5-gangen (wisten wij ook niet) diner, van uitzonderlijke kwaliteit! Het zacht verlichte kerkje, het ritueel van de duiven die er zachtjes koerend ‘op stok' gaan, de bloemen en het gezellige etentje, sluiten onze trouwdag af met een gouden randje!

Gîte Jacquaire, 3 Rue Fontaine Saint Jean, Nanteuil de Vallée (sleutel tot 17:30u bij Mairie)
€ 10,- p.p.

Hartelijke groet,
Jacques en Ineke (wordt vervolgd)